заворотить

заворотить, -очу -отишь сов. (несов. заворачивать) разг.

1 бурилмоқ, қайтмоқ; ~ назад орқага қайтмоқ; ~ влево чапга бурилмоқ:

2 йўл-йўлакай кирмоқ, йўлакай кириб ўтмоқ; во время прогулки заворотили к приятелю сайр вақтида йўлакай дўстимизникига кириб ўтдик;

3 кого-что бурмоқ, қайтармоқ; кайтариб (буриб) олиб келмоқ (кирмоқ); ~ лошадь назад отни орқага бурмоқ (қайтармоқ); ~ путешественника к себе домой сайёҳни йўлдан қайтариб (буриб) уйига олиб келмоқ;

4 что букламоқ, қайирмоқ, қайтармоқ, буклаб (қайириб, қайтариб) қўймоқ; Один угол занавески был слегка заворочен... (Чехов) Парданинг бир учи андак қайтарилган эди.