звонарь

звонарь м, р. -ря

1 қўнғироқчи, қўнғироқ чалувчи (черковда);

2 перен. прост. миш-миш (ёлғон-яшиқ гап, овоза) тарқатувчи, ғийбатчи, миш-мишчи.