ездить

ездить, езжу, ездишь несов.

1 (многокр. езжать) бормоқ, юрмоқ, бориб-келиб турмоқ, қатнамоқ (отда, аравада, машинада ва х, к.); ~ верхом отда юрмоқ, отга миниб юрмоқ; он часто ездит за город у шаҳар атрофига кўп боради; я езжу на работу трамваем мен ишга трамвайда бориб келаман;

2 (многокр. езжать) разг. юрмоқ, ҳаракат қилмоқ, қатнамоқ;

3 (многокр. езжать) бормоқ, келмоқ, ташриф буюрмоқ; к ним никто не ездит уларникига ҳеч ким келмайди;

4 ҳайдашни билмоқ, ҳайдай олмоқ, бошқармоқ; он умеет ездить на автомашине у машина ҳайдайди (машина ҳайдашни билади);

5 перен. разг. сирғанмоқ;, сирпанмоқ, силжиб юрмоқ; планка ездит по линейке планка чизғич устида сирпанади, силжиб юради; ✦ ~ (верхом) на ком бўйнига миниб олмоқ, ўз измига солиб олмоқ, айтганини қилдирмоқ.