владыка

владык/а м

1 уст. и высок. ҳоким, ҳукмрон, хоқон, султон; худо; ~а земли жаҳон ҳокими; Владыкой мира будет труд! (из песни «Красное знамя») Меҳнат ер юзининг хоқони бўлиб қолади!; своя рука ~а посл. ўзига хон, ўзига бек; ўзи хон, кўланкаси майдон, ҳаммаси ўзининг қўлида;

2 архиерей ва митрополитларни улуғлаш формаси.