утончённый


утончённ/ый, -ая, -ое
1 прич. от утончить;
2 в знач. прил. нозик, нафис, назокатли; такомиллашган; ~ый вкус нозик дид;
3 ашаддий, уччига чиққан, ўтакетган, оғир; ~ая жестокость ўтакетган (ашаддий) шафқатсизлик; ~ая пытка ўтакетган оғир қийноқ.

Рўйхатга қайтиш