утаиться

утаи/ться сов.

1 назаридан (эътиборидан) четда қолмоқ, номаълум бўлиб (яшириниб) қолмоқ; от него ничего не ~лось унинг эътиборидан ҳеч нарса четда қолмади (унта ҳамма нарса аён бўлди);

2 яширинмоқ, беркинмоқ, ўзини панага олмоқ; фазан ~лся в чаще қирғовул чангал орасига бекиниб олди.