удовлетворённый

1 прич. от удовлетворить;

2 в знач. прил. қониққан, қаноатланган, қаноат ҳосил қилган, қонган; мамнун бўлган; ~ человек қониқкан (қаноатланган) одам; ~ взгляд мамнуният (хурсандлик) билан қараш.