солоно

1 нареч. от солёный;

2 безл. в знач. сказ. шўр; во рту ~ оғзим шўр бўлиб кетяпти; ему ~ пришлось унга осон бўлмади (қийин бўлди), у машаққат(ини) тортди; не ~ хлебавши қуруқ, натижасиз, икки қўлни бур нига тиқиб, алданиб (қолиш).