соизволить

соизволи/ть сов. (несов. соизволять) с неопр. книжн. уст. и ирон. ярлақамоқ, лозим кўрмоқ (топмоқ), марҳамат (лутф) қилмоқ; он даже не ~л ответить у киши жавоб қилишни ҳам лозим кўрмадилар.