случаться


случа/ться I-ается несов.
1 см. случиться I;
2 ~ется, ~лось в знач. вводн. сл. баьзан бўлиб туради, юз бериб туради; ~ется, он ночами не спит у баъзан кечаси билан (тун бўйи) ухламайди, унинг кечаси билан ухламай чиққан кунлари ҳам бўлиб туради; ~лось, я уезжал на лето в горы ёзда мен тоққа чиқиб кетган вақтлар ҳам бўлган; шундай вақтлар ҳам бўлганки, мен ёзда тоққа чиқиб кетар эдим.
случатъся II, -ается несов.
1 см. случиться II;
2 страд. от случать.

Рўйхатга қайтиш