слух

слух м

1 эшитиш қобилияти, эшитиш; қулоқ; органы ~а эшитиш органлари; у него острый ~ унинг қулоғи ўт кир (яхши эшитади); потерять ~ қулоғи оғир (кар) бўлиб қолмоқ, эшитмай қолмоқ; до его ~а долетел звук ружейного выстрела унинг қулоғига милтиқ овози эшитилди;

2 оҳангдаги мусиқий товушларни фарқлаш ва ёдда сақлаш қобилияти; у него хороший ~ 1) унинг қулоғи ўткир (яхши эшитади); 2) у куй ва оҳангларни яхши фарқ қилади; играть на ~ ёдаки (эшитиб олиб, нотага қарамай) чалмоқ;

3 хабар , дарак; пронёсся ~, что... деган хабар эшитилди;

4 чаще мн. ~и овоза, миш-миш гаплар; по ~ам одамларнинг айтишига кўра, овозаларга (миш-миш гапларга) қараганда; ходят ~и, что. .. деган овоза (миш-миш гаплар) бор; ни ~у ни духу о ком-чем разг. дом-дараги йўқ; обратиться (или превратиться) в ~ бутун вужуди билан эшитмоқ, диққат билан қулоқ солмоқ (тингламоқ).