самовластный
самовластн/ый, -ая, -ое; -тен, -тна
1 уст. чексиз ҳокимиятга эга бўлиб, танҳо ҳокимлик қ илувчи, мустабид; ~ый правитель мустабид ҳоким; он здесь ~ый хозяин бу ерда у танҳо хўжайин;
2 ҳукмронликни яхши кўради ган, ҳукмфармо, ўзбошимча, зўравон; ~ый человек ҳукмронликни яхши кўрадиган одам; ~ое распоряжение ўзбошимча буйруқ.