седеть

седе/ть несов. (сов. поседеть)

1 соч-соқоли оқармоқ, соч-соқолига оқ кирмоқ (оқ тушмоқ), мўйсафид бўлмоқ; он рано начал ~ть унинг соч-соқоли эрта оқара бошлади;

2 ғира-шира оқариб кўринмоқ; в ущельях ~ют туманы дараларда ғира-шира туман кўриниб турибди.