седина

седин/а ж, мн . седины

1 оқарган соч-соқол; соч-со қолнинг оқи; ~а в волосах сочга тушган оқ, сочнинг оқи; у него появилась ~а унинг соч-соқолига оқ тушибди (ки рибди);

2 мўйнадаги оқ-оқ тук, қилчоқ; соболь с ~ой оқ-оқ тукли сувсар (тери);

3 перен. оқиш доғ; ~а в бороду, а бес в ребро қариб қуйилмаган, ачиб суюлмаган; дожить до седин соч-соқоли оппоқ оқаргунча яшамоқ, узоқ умр кўрмоқ.