святыня

святыня ж

1 рел. муқаддас (азиз) нарса ёки жой; қадамжо, зиёратгоҳ;

2 перен. высок. эъзоз қилинадиган (азиз, муқаддас) нарса; ҳамма фахрланадиган (кўз қорачиғидай сақлайдиган) нарса; фахр, ифтихор; музыка ему были ~ музика унинг учун муқаддас эди; националъная ~ миллий ифтихор, миллатнинг фахри.