подчинённый


подчинённ/ый, -ая, -ое
1 прич. от подчинить;
2 в знач. прил. бўйсунадиган (бўйсунган, бўйсундирилган), тобе, қарам; қарашли;
3 в знач. сущ. ~ый м, ~ая ж бўйсунадиган (итоат қиладиган) одам, тобе (муте) одам, бўйсунувчи.

Рўйхатга қайтиш