поводырь


поводырь м, р. уст.
1 етакловчи, етаклаб юрадиган одам; у слепого был мальчик-~ ожиз кишини (ўғил) бола етаклаб юрар эди; ~ с медведем айик етаклаган одам;
2 прост. йўл бошловчи, йўл кўрсатувчи, бошлаб борадиган одам.

Рўйхатга қайтиш