поболеть

поболеть I сов. разг.

1 бирмунча вақт касал (бемор) бўлмоқ, касал бўлиб (оғриб) юрмоқ; Поболел, поболел, и богу душу отдал (Серафимович) Касал бўлиб юрди, юрди, охири у дунёга сафар қилди (бу дунёдан кўз юмди);

2 ғамхўрлик қилмоқ, ташвишини тортмоқ, ғамини емоқ, ўйламоқ; Поболей о своём здоровье... (Грибачёв) Ўз соғлиғингни ўйла, ўз саломатлигинг ҳақида қайғур.

поболе/ть II, -лит сов. бирмунча вақт оғримоқ (азоб бермоқ), оғриб юрмоқ; Ушиб ~л, но скоро прошёл (Л. Толстой) Лат еган жой бирмунча вақт оғриб юрди, лекин тез орада тузалиб кетди.