побежать

побежа/ть, -егу, -ежишь, -егут сов.

1 югура бошламоқ, югуриб (чопиб) кетмоқ (ёки келмоқ); ~ть навстречу қаршисига югуриб бормоқ;

2 қочиб қолмоқ, қочиб кетмоқ; тумтарақай бўлмоқ; противник в панике ~л душман ваҳимага тушиб қочди;

3 оқмоқ, оқиб тушмоқ, оқа бошламоқ; со снежных гор ~ли ручьи қорли тоғлардан жилғалар оқиб туша бошлади; кровь ~ла из раны ярадан қон оқиб кетди;

4 таралмоқ, тарқалмоқ; круги ~ли по воде сув юзида ҳалқа(симон тўлқин)лар таралди;

5 тез ўта бошламоқ (вақт ҳақида); Дни ~ли торопливой, спутанной толпой (М. Горький) Кунлар, шошган, аралаш-қуралаш бўлиб кетган оломон каби, елиб ўта бошлади.