прослыть

прослыть, -слыву, -слывёшь; -слыл, -слыла, -слыло сов. (несов. прослывать и слыть) кем-чем ном чиқармоқ, донг таратмоқ, машҳур бўлмоқ; ҳаммага овоза бўлмоқ; ~ героем қаҳрамон бўлиб донг чиқармоқ; ~ знатоком билимдонлиги (билағонлиги) билан машҳур бўлмоқ; ~ забиякой уришқоқ деб ном чиқармоқ.