отъездить

отъезди/ть, -езжу, -ездишь сов. разг.

1 маълум вақт йўл юрмоқ, сафарда ўтказмоқ;

2 қатнаб бўлмоқ, сафарни (бориб келишни, қатновни) тугатмоқ; қатновдан қутулмоқ; я своё ~л мен юрар йўлимни юриб бўлдим;

3 юравериб (ишлайвериб) ишдан чиқмоқ, юриб (хизмат қилиб) бўлмоқ (транспорт воситалари ҳақида); ~л мой «Запорожец» менинг «Запорожец» машинам юравериб ишдан чиқди (юриб, хизмат қилиб бўлди).