отшибить

отшиб/ить, -бу, -бёшь; -шиб, -шибла сов. (несов. отшибать) что

1 прост. уриб тушпрмоқ; уриб синдириб қўймоқ; ~ить ручку чайника чойнак дастасини уриб синдириб қўйма;

2 разг. уриб шикаст етказмоқ, оғритмоқ, майиб қилиб қўймоқ; он ~ себе ногу у оёғини уриб олиб, майиб қилиб қўйибди;

3 разг. йўқотмоқ, йўқ қилмоқ; страх ~ у него память қўрқув унинг эсини йўқотибди (олиб қўйибди); қўрқувдан унинг эси оғиб қолибди; С тех пор человеку ~ло аппетит на всё мясное (Овечкин) ўшандан кейин одамнинг гўштли овқатларга иштаҳаси қолмади (йўқолди).