отуманиться

отумани/ться сов. (несов. отуманиваться)

1 туман билан қопланмоқ, туман босмоқ; горизонт ~лся уфқ туман билан қопланди, уфқни туман босди;

2 хиралашмоқ, хира тортмоқ; глаза ~лись слезами ёшлардан кўзлар хиралашди; ёш кўзларни хиралаштирди;

3 перен. айнимоқ, гангиб (алжиб) қолмоқ;

4 перен. қайғуга ботмоқ, ғамгин бўлиб қолмоқ; қайғу босмоқ (қопламоқ); его лицо ~лось унинг юзини қайғу қоплади.