обидеть

обиде/ть, -ожу, -идишь сов. (несов. обижать) кого

1 хафа қилмоқ, кўнглини ранжитмоқ, дилини оғритмоқ, дилини сиёҳ қилмоқ; за что ты его ~л? сен уни нега хафа қилдинг?; меня ~ло его высокомерие унинг димоғи (димоғдорлиги) мени ранжитди; унинг димоғидан (димоғдорлигидан) хафа бўлдим; возьми, а то обидишь ол, бўлмаса хафа бўламан;

2 разг. қисмоқ; тегишини (ҳақидан) уриб қолмоқ; ~ть при разделе наследства меросни тақсимлашда қисмоқ, тегишини бермаслик;

3 разг. қисмоқ, камситмоқ, бирор нарсадан маҳрум қилмоқ, бенасиб қолдирмоқ - аямоқ; Природа не ~ла его здоровьем и силой (Катаев) Табиат уни ақлдан на куч-қувватдан қисмаган; мухи не обидит (у) қўй оғзидан чўп олмаган; (у) чумолига ҳам озор бермайди.