отбиться

отби/ться, отобьюсь, отобьёшься сов. (несов. отбиваться)

1 синмоқ, синиб тушмоқ, кўчиб тушмоқ; учиб кетмоқ; у чайника ~лся носик чойнакнинг жўмраги синиб тушди;

2 хужумни (ҳамлани ва ҳ. к.) даф қилмоқ, қайтармоқ; ҳужумдан (ҳамла ва ҳ. к. дан) ўзини ҳимоя қилиб қолмоқ, қутулмоқ; ~ться от противника душманни даф қилмоқ

3 айрилмоқ, ажралмоқ; адашмоқ, ажралиб (адашиб) қолмоқ, кейинда қолиб кетмоқ; ~ться от коллектива коллективдан ажралиб қолмоқ; овца ~лась от отары қўй подадан айрилиб (адашиб) қолди; қўй подадан орқада қолиб кетди;

4 от чего разг. қайт бўлиб (совиб) қолмоқ, қайтмоқ, совимоқ, шуғулланмай (қизиқмай) қўймоқ; безмоқ; ~ться от дела ишдан совимоқ, ишдан қолмоқ;

5 перен. от чего разг. четга чиқмоқ, четлашмоқ, узоқлашмоқ; ~ться от предмета разговора суҳбат мавзуидан четга чиқмоқ; ~ться от дома уйда кам бўлмоқ, уйга сийрак (кам) келадиган бўлиб қолмоқ, уйдан совимоқ; ~ться от рук ўзбошимча бўлиб (қўлдан чиқиб) кетмоқ.