оправиться

оправи/ться, -влюсь, -вишься сов. (несов. оправляться I)

1 уст-бошини тартибга солмоқ, у ёқ-бу ёгини (кийимини, сочини, кўринишини ва ҳ. к.) тузатмоқ; ~ться перед зеркалом ойнак олдида у ёқ-бу ёғини тузатмоқ;

2 ўзини ўнглаб олмоқ, қаддини ростлаб олмоқ; конькобежец споткнулся, но сразу же ~лся конькичи қоқилди-ю, аммо дарров ўзини ўнглаб олди;

3 тузалмоқ, соғаймоқ, ўзига келмоқ, кучга (куч-қувватга) кирмоқ; ~ться после болезни касалликдан кейин ўзига келиб колмоқ; ребёнок ещё не совсем ~лся бола ҳали батамом тузалиб кетганича йўқ, бола ҳали ўзига келганича йўқ;

4 тикланмоқ, ўнгланмоқ, оёққа туриб олмоқ, қаддини ростламоқ; хозяйство ~лось после засухи қурғоқчиликдан кейин хўжалик яна ўнгланиб (оёққа туриб) олди;

5 перен. ўзини қўлга олмоқ, ўзини, ҳис-туйғуларини босмоқ, ўзига келмоқ; ~ться от смущения хижолатдан чиқмоқ, хижолатдан қутулиб ўзини босиб олмоқ, ўзига келмоқ;

6 разг. ёзилмоқ, ҳожат чиқармоқ, бовул қилмоқ.