онеметь

онеме/ть сов.

1 тилдан қолмоқ, тилсиз бўлиб (гапиролмай) қолмоқ, гунг (соқов) бўлиб қолмоқ;

2 увушиб қолмоқ, қотиб қолмоқ; от долгого сидения ~ли ноги кўп (узоқ) ўтиргандан оёқлар увушиб қолди.