околичности

околичност/и мн. (ед. околичность ж) узоқдан олиб келинган гап, қочириқ, учуриқ, шама; без ~ей қочириқ қилмасдан, тўппа-тўғрисини, пўскалласини, лўнда қилиб; сказать без ~ей гапнинг тўппа-тўғрисини (пўскалласини) айтиб қўя қолмоқ.