обомлеть

обомле/ть сов. (несов. обомлевать)

1 уст. и обл. эсини (ҳушини) йўқотмоқ, ҳушдан кетмоқ, бўшашмоқ;

2 разг. ҳуши бошидан учмоқ, анграйиб қолмоқ, серрайиб (донг қотиб, маҳлиё бўлиб) қолмоқ; ~ть от изумления ҳайратдан донг қотиб қолмоқ;

3 прост. увушмоқ, увушиб қолмоқ; рука ~ла қўлим увушиб қолибди.