наречь

наречь, -еку, -ечёшь; -ёк, -екла сов. (несов. нарекать) уст.

1 атамоқ, номламоқ, ном (исм) бермоқ, от қўймоқ; ~ ребёнка Иваном болага Иван деб от қўймоқ;

2 белгиламоқ, тайинламоқ, деб эълон қилмоқ; ~ кого-н. своим преемником бирор кимсани ўзининг вориси деб эълон қилмоқ (ворис қилиб тайинламоқ).