нарасхват


нарасхват нареч. разг.
1 талашиб, талашиб-тортишиб, қўл-қўлга тегмай; қўлни қўлга тегизмай; брать что-л. ~ бирор нарсани талашиб (қўлни қўлга тегизмай) олиб кетмоқ;
2 в знач. сказ. талаш; бозори чаққон; строители были ~ қурувчилар талаш эди; қурувчиларнинг бозори чаққон эди.

Рўйхатга қайтиш