наплыть

наплы/ть, -ыву, -ывёшь сов. (несов. наплывать)

1 на кого-что сузиб (ёки оқиб) бориб (келиб) урилмоқ, тўқнашмоқ; ~ть на мель саёзликка бориб урилмоқ; лодка ~ла на камень қайиқ тошга бориб урилди;

2 бир миқдор оқиб келмоқ; оқиб келиб тўпланмоқ; в паводок ~ло много брёвен тошқин вақтида кўп ходалар оқиб келди;

3 перен. босиб (ёпирилиб) келмоқ, секин-аста келиб қопламоқ; облако ~ло на солнце қуёшни секин-аста булут қоплади;

4 перен. ёйила (тарқала) бориб сезилмоқ, билинмоқ (ҳид, товуш ва ш. к. ҳақида); С прохладным течением воздуха ~л запах обожжённого кирпича (Федин) Совуқ шабада эсиши билан, пишиқ ғишт ҳиди сезилди.