лавр

лавр м

1 дафна (дарахти);

2 мн. ~ы ғалаба (ёки шуҳрат) тожи (дафна япроғи ёки новдаларидан ғалаба, шуҳрат аломати ёки ҳурмат белгиси сифатида бўйинга осиш учун қилинган чамбар); пожинать ~ы эришилган муваффақиятлар роҳатини кўрмоқ (даврини сурмоқ); почивать на ~ах эришилган ютуқлардан мағрурланмоқ (хотиржам бўлмоқ, хотиржамлик кайфиятига тушмоқ); ~ы чьи спать не дают бировнииг шуҳратига рашк қилиб уйқуси келмаётир, ҳасаддан ёрилиб ўлай деяпти.