костыль

костыл/ь м, р . -ля

1 уст. таёқ, ҳасса; опираться о ~ь ҳассага таянмоқ;

2 қўлтиқтаёқ; ходить на ~ях қўлтиқтаёқ билан юрмоқ;

3 спец. костиль (катта қайрилма мих); забить ~ь в шпалу шпалга костиль қоқмоқ.