коса

кос/а I ж, вин. косу, мн. косы кокил, соч ўрими; заплести ~у сочни (кокил қилиб) ўрмоқ; расплести ~у кокилни (соч ўримини) ёзмоқ.

кос/а II ж, вин. косу и косу, мн. косы белўроқ, чалғиўроқ, чалғи; точить (отбивать) ~у чалғини чархламоқ (пешламоқ); косить ~ой белўроқ билан ўрмоқ; ✦ нашла ~а на камень погов. икки ўжар (қайсар) дуч келди.

коса III ж, вин. косу и косу, мн. косы

1 геогр. тил; песчаная ~ қумлоқ тил;

2 бир энлам, бир тилим; ~ клевера бир энлам беда; ~ леса бир энлам ўрмон.