РУС ↷ ЎЗБ
ЎЗБ ⤻ РУС (soon)
калачик
калачик
м
1
уменьш.-ласк. от
калач
;
2
в знач. нареч.
~ом
ғуж (ғужанак) бўлиб, оёқ-қўлини бир ерга йиғиб;
свернуться
~ом
ғуж (ғужанак) бўлиб ётмоқ, кулчадай бўлиб ётмоқ.
Рўйхатга қайтиш