кабала

кабал/а ж

1 ист. кабала (Ќадимги Русьда: қарздорнинг қарз берган кишига-феодалга умрбод қарам ёки қул бўлиб қолиши ва шу ҳақдаги аҳднома ёки тилхат);

2 перен. қуллик, тутқунлик, асорат; попасть в ~у қулликка тушмоқ, асоратга тушиб қолмоқ.