изумлённый

изумлённ/ый, -ая, -ое

1 прич. от изумить;

2 в знач. прил. ҳайрон (тонг, қойил) қолган, маҳлиё; ~ое лицо маҳлиё кўриниш (чеҳра); смотреть ~ыми глазами ҳайратланиб (маҳлиё бўлиб) қарамоқ.