изречь

изречь, -еку, -ечёшь; -екут; -ёк, -екла сов.

1 (несов. изрекать) что уст. айтмоқ, сўзламоқ, гапирмоқ; тантанали эълон (изҳор) қилмоқ; ~ истину ҳақиқатни айтмоқ;

2 ирон. қатъият билан айтмоқ, мағрур гапирмоқ.