измучить

измучи/ть сов. (несов. измучивать) кого

1 қаттиқ қийнамоқ (азоб бермоқ, азобламоқ); қийнайвериб адо қилмоқ, жонини олмоқ, ўлар ҳолатга етказмоқ;

2 жонига тегмоқ, жонидан безор қилмоқ, чарчатмоқ, тинкасини қуритмоқ, ҳолдан тойдирмоқ, қийнаб ташламоқ (юбормоқ); храп соседа ~л его қўшнисининг хурраги унинг жонига тегди; жара ~ла нас иссиқ тинкамизни қуритди.