довлеть

довле/ть, -еет несов.

1 кому-чему уст. кифоя қилмоқ, етмоқ, етарли бўлмоқ; етиб ортмоқ;

2 над кем-чем прост. оғир (малол) келмоқ, малоллиги тушмоқ, босиб (эзиб) ётмоқ.