добить

доби/ть, -бью, -бьёшь сов. (несов. добивать)

1 кого (соғ қолдирмай) ўлдириб қўяқолмоқ, ўлдирмоқ, тамом (бир ёқлик) қилмоқ; ~ раненого кабана яраланган (ўқ теккан) қобонни тамом (бир ёқлик) қилмоқ;

2 қолган-қутганигача тор-мор қилмоқ, батамом яксон қилмоқ; ишдан чиқармоқ; ~ть неприятеля душманнинг қолган-қутганигача тор-мор қилмоқ;

3 что қолган-қутганигача синдириб ташламоқ, синдириб йўқ қилмоқ.