блюститель

блюстител/ь м чего уст. и ирон. сақловчи, қўриқловчи, назорат қилувчи, тергаб турувчи; посбон; нозир; ~и закона қонунни ҳимоя қилувчилар (сақловчилар); қонун посбонлари; ~ь порядка тартиб сақловчи, тартиб устидан назорат қилувчи; тартиб посбони; ~ь нравов шутл. тақводор одам, фаришта.