белеть

беле/ть несов.

1 (сов. побелеть) оқармоқ, оқ тусга кирмоқ; бузармоқ; от испуга, лицо его начало ~ть қўрққанидан ранги оқара бошлади (ўчиб кетди);

2 оқариб кўринмоқ; вдали ~ют стены домов узоқда уйларнинг деворлари оқариб кўринади;

3 безл. обл. ёришмоқ.